Kryptografia asymetryczna to metoda szyfrowania danych, która wykorzystuje parę kluczy: publiczny i prywatny. W systemie RSA, jednym z najpopularniejszych algorytmów asymetrycznych, szyfrowanie RSA odbywa się za pomocą klucza publicznego, natomiast odszyfrowywanie przy pomocy klucza prywatnego. Bezpieczeństwo tego szyfru opiera się na trudności faktoryzacji liczby nnn (iloczynu dwóch dużych liczb pierwszych) oraz operacjach modulo nnn.

Główne zalety algorytmu RSA to wysoki poziom bezpieczeństwa wynikający z trudności faktoryzacji liczby nnn oraz elastyczność w doborze długości klucza. System RSA umożliwia dostosowanie poziomu bezpieczeństwa i wydajności względem potrzeb użytkowników. Ponadto, szyfrowanie RSA jest stosowane zarówno do szyfrowania danych, jak i do podpisów cyfrowych, co czyni go uniwersalnym narzędziem w kryptografii.

ElGamal jest uznawany za bezpieczny algorytm, ponieważ jego bezpieczeństwo opiera się na trudności rozwiązania problemu logarytmu dyskretnego. Oznacza to, że bez znajomości klucza prywatnego odszyfrowywanie danych jest praktycznie niemożliwe, co chroni przed atakami opartymi na analizie matematycznej.

Zaletą kryptografii krzywych eliptycznych (ECC) jest wysoki poziom bezpieczeństwa przy użyciu krótszych kluczy, co zmniejsza ilość danych do przetwarzania i przechowywania. Dzięki temu ECC jest wydajniejsza obliczeniowo, co jest istotne ze względu na ograniczone zasoby urządzeń mobilnych, i zwiększa odporność na ataki oparte na sile obliczeniowej współczesnych komputerów.

DSA (Digital Signature Algorithm) najlepiej sprawdza się w tworzeniu podpisów cyfrowych, umożliwiając nadawcy i odbiorcy weryfikację autentyczności i integralności wiadomości. W przeciwieństwie do algorytmów służących do szyfrowania danych, DSA jest stosowany wyłącznie do podpisywania. Oznacza to, że nie służy do zaszyfrowania ani odszyfrowywania informacji, ale zapewnia pewność, że wiadomość pochodzi od właściwego użytkownika.